Gjyste Vulaj Live !!!

CIKËL POETIK NGA IRENA GJONI, BOTUAR NË NR. E RI TË REVISTËS “STILI ‘97” TË LIDHJES SË SHKRIMTARËVE SHQIPTARË TË MAQEDONISË SHTOI ZOT VALLET

CIKËL POETIK NGA IRENA GJONI, BOTUAR NË NR. E RI TË REVISTËS “STILI ‘97” TË LIDHJES SË SHKRIMTARËVE SHQIPTARË TË MAQEDONISË

                    SHTOI ZOT VALLET     
1. SHTOI ZOT VALLET

Shtojzovallet kishin epoka pa bërë vizitë
Në botën dhe jetën e njerëzve
Kurioziteti shtojzovall nisi rrugën
me fustane të bardhë antike
që ngatërronin epokat, gojëdhënat

... ... ...... ... ...... ... ...

Hapën sytë në frymëmarrjen e zgjuar te njëra-tjetrës
Sikur shumë bukuri,të kishin një mendje
Kujtonin rrugën nëpër ngatërrim epokash, gojëdhënash
Takim me një shpirt të vrarë
Në momentin ku i lihej i pazhdukshëm,
Një tatuazh zhgënjimi
Dhe nga dhimbja klithte me tërbim sakati

Shtojzovallet e dhimsura,
Kaq panë në botën e njerëzve
Në një vizitë,Shumë më te shkurtër se rruga

Gjithçka u dukej makth ëndrre, makth drite
trupëzuar tek një flokëverdhë si shtojzovallet
Ulur në hijen e zonjave të shtëpisë
Duke thurur gërsheta tatuazhesh zhgënjimi
Të tepruara nga një natë më parë
Në pritje të “MIRËMËNGJESIT” të shtojzovalleve

Duke u ngjasuar me veten,
Me frymë i lanë trupin,
Me qerpikët e gjatë i krehën flokët,
Zërat dhe dritat ia qepën mantel,
 Duke e bërë simotrën e tyre

Nën ritmin shtojzovall:
“SHTOI ZOT VALLET”
Shtojzovallja e re kërcente
Duke argëtuar dhe tatuazhin e zhgënjimit...

2. NE VEND TE PROLOGUT
Këtu
 jam një dilemë e rrënjosur në përjetësi;
 ëndërrim flakërues që turfullon si kalë i harbuar;
melankoli e muzgut;
demon i zbutur e hiç në krijim fytyrash;
prekje e realitetit me shqisat e të verbërit;
 një psherëtimë galaktike;
 një jehonë e saj në shpellat primitive;
 dashuri e mallkuar në mëkate epshi;
 perlë princesash e nimfë e pavdekshme;
mallkim i vendosur në altar martese;
mjegull e djegur në hapësirë të plakur;
tradhëti shkretëtire në oaze makthesh;
engjëll misteresh i dalë prej ferrmendjeve;
një lot shumëngjyrësh i theksuar nga koha;
 imazh i rilindur prej hirit që predikon;
tatuazh në shpirt të detit.


Këtu jam vetvetja
në pretendim
që të ngelem vetvetja në çdo kohë…

3.DASHURI BUZË GREMINE

Bëmë dashuri buzë një gremine
Në mollëzat e gishtave të tu,
një cermë hëne të prek

Me ty ëngjëll jam dashuruar unë,
 Me ty nata e greminës,
 Me ty hëna e njohur si hajdute zemrash

S’di kujt t’ia prishësh

Gremina të josh me fundin e mistershëm
Gëlltit një copë gremine
Hëna të josh me cermën e saj
Gëlltit një copë hënë
Thua se unë të josh me sekretet e pathëna
Gëlltit një sekret timin

Mua më duhet të të shpëtoj
 prej vetes sime, greminës dhe hënës
Duke të futur në një akuarium shpirti
të padepërtueshëm prej shumë palë sysh njëherësh

se dashuria ha koka...


4.PENG NË VARREZA Në mbërritje tek çdo qytetërim,


Pyes ku janë varrezat

Marr rrugën e dritës së lagësht
 duke i ruajtur sytë prej ftohjes
 për të mos humbur spektaklin
e dhënë enkas për mua

Një trompë e ngjirur-
gërrisje e portës së varrezave
e lodhur nga përsëritjet shekullore,
uron mirëseardhjen time

Parada e qiparizave të ngatërruar në moshë,
bën përzgjedhjen e mysafirëve
të hyrë nëpërmjet portës së tyre

Portë qiparizash,
e hapur kanatash për kukuvajkat,
 E mbyllur përjetësisht për diellin
 Këmbëngulës përtej portës ku përditë,
 gjatë gjithë ditës,
ka perëndime varrezash dhe muzgje varrezash

Hapat e nemitur,
 përshkojnë relievët e bardhë të varreve
Atelie të ekspozitës së fotografive të të vdekurve
Aty - këtu fatsjellësit e së gjallës,
që jetojnë ende si relike
të qytetërimeve të vdekura
Ndoshta fatsjellës dhe për flirte,
 dashuri skeletesh
Gjithçka në kthetrat e konglomerateve të vajeve
 ... ... ... ...
Koha po gërryen
 Duke më lënë peng të saj në varreza
Në këtë rudiment
të botës së zhurmshme të së gjallës...

5.TATUAZH NË LEKURËN E DITËVE

Në lëkurën e ditëve
me majën e stërkalave
të detit të djegur nga malli për ty,
Le në tatuazh fytyrën time

Që t’i ngjaj origjinalit,
i derdh flokëve
parfum mimozash të verdha
të mbira, të bleruara e të lulëzuara
në rrugën e detit
 përshkuar me hapa të kaltër
ku çdo hapkaltër i penduar,
kthehej mbrapsh

Duke u shndërruar në një saksi mimoze
 që për t’u bërë parfumi më epshndjellës në botë,
thithte me zemër esencën e jodit,
 kripës, kaltërsisë dhe hapësirës

...Ndaj tatuazhi në lëkurën e ditëve
më ngjan tmerrësisht mua...



6.ZOT NA RUAJ

Makthet e përditshëm
Ëngjëllorë në absurdin e tyre
Maktherozionëngjëllor

Çuditshëm si një gjarpër i dehur
lëpin dhe përpin plagët e lëna përditshëm
nga vuajtjet, nga pasiguria amorfe,
që bëhet më hermetike në dëshifrim
 nga format kameleon që shfaq.

Nga iluzionet e djegura prej vet iluzioneve
Nga gjaku që pikon mbi të ardhmen
pa e ditur ku e ka burimin,
 pa e ditur në e ushqen për ringjallje,
 apo për inekzistencë...?

Zot na ruaj!


7.KOHË TEK SHTYLLAT E HERAKLIUT
 Më në fund...
Më në fund mbërrita
tek Shtyllat e Herakliut

Gdhendur në njërën
(Ndoshta prej parambërritit tim
A ndoshta prej mbërritit të parë
pas Herakliut)
deri në shpirt te shkëmbit
gati në thërrmim gjeta fjalët:
“KOHA SHËRON GJITHÇKA,
PAÇKA SE ME VONESË”

Në hutimin tim,
në të pabesë më puthi
Perëndia e Diellit

Unë riktheva të puthurën
po në të pabesë
Në gdhendje tek shtylla tjetër:
“PO NËSE S’KE MË KOHË,
MOS NDOSHTA ME PLAGË TË PASHËRUARA
TË DUHET TË VDESËSH?”

Më në fund...
Më në fund mbërrita
Tek Shtyllat e Herakliut
Para më pak
 se të më dilte gjumi...


8.DEDIKIM MUA

E mora zemrën në njërën dorë
Dhe me dorën tjetër në zemër,
U nisa…

Trokita në një derë
lyer me bojë të artë
Prita.

Dhe drynin me ndryshk,
vetëm atëherë e pashë
Atëherë kur qe bërë natë
(Mallkuar sytë e mi
që dinin të shihnin veç natën)

E mora dorën ngarkuar
me sytë e mallkuar
dhe e futa në xhep
(Në një xhep të verbër
që ish ‘pagëzuar
nga soji i banorëve të tij)

U ktheva…

Veten s’e gjeta atje ku e lashë
Gjeta vetëm qenin besnik
që ruante shtëpinë e braktisur

Atëherë u ula të qaja për vete,
për zemrën e ikur,
shtëpinë e braktisur,
për sytë e vjedhur nga xhepi
dhe atë tatuazhin e vajzës,
vdekur në asfaltin e thatë
që s’kishte kush ta lante më me lotë

U ula të qaja dhe qesha
Kisha harruar se të qash pa sy
 dhe me zemër të lënë diku,
Është e pamundur

U ngrita i verbuar
dhe eca drejt vetes
Truri më tha t’i thosha vetes i bindur
se kisha vdekur më në fund…

* * *
Ëndrra thonë që është e shkurtër,
por ajo që le pas,
 është e gjatë
Më e gjatë se gjatësia e jetës së fundme
Dhe pak më e shkurtër
se gjatësia e jetës së përjetshme




9.NATË ALI PASHE

" Sonte gjumë s’ka Janina
Val’ e gjolit diçka thotë
Ujë të ëmbël pi Frosina
Ali Pasha helm dhe lotë..."(Populli)

...ma pëshpërit si ledhatim mes flokësh
...më puth ëndërrisht
...ma pëshpërit përsëri
për të më arratisur gjumin

Ëmbël ma nis ogurin e vrasjes
në këtë natë sterrë përballë Posejdonit
Ku heshtjen e sipërfaqshme
e shprish angullima e qenit
dhe oshëtima e valëve…

Heshto ti qen që angullin për kob!
Heshto!
Heshto det,
heshto dhe ti!
Dëgjohet klithma e heshtur e vrasjes sime!

Njeriu që po më vret
më përqafon fort, përkëdhelshëm,
dhimbshëm, dashurisht,
përmallshëmnë krahët e tij.
Vazhdon të më puthë
O Perëndi,
më ëmbël se vetë Erosi

Je ti Ali Pash modern,
endur labirintheve
te kujtesave të kohëve
që përzgjedh për të më vrarë
pikërisht me dashuri

Je ti
projektuesi i imaxheve
të zhgjëndërrta të së ardhmes
që me vret duke më lënë gjallë…

10. RECETË PËR SHËRIMIN E TRURIT

Truri i dhimbte tmerrësisht
Mikrobi i mendimit të burgosur
nga prangat e syve të tij,
mori vetëm një hallkë,
si relike të një kohe
e avancoi thellë e më thellë

Në rrebelim dhimbjeje truri,
 iu servir një recetë:


Në mëngjes - një ditë e pirë pa ujë
 Në paradreke - dy lugë Luvër
 Në drekë - tri rreze hëne
 Në pasdreke - nje gotë famë
 (Kujdes! Gotëza duhet të jetë e sterilizuar,
 në temperaturë të shekullit të 22-të
 se fama hyn në reaksion asnjanësimi
 edhe me një kokrrizë mikroskopike xhelozie)
Në paradarkë - gjysmë kokrre lumturi
 (Edhe me këte duhet kujdesuar si për famën)
 Në darkë - një sy trupash të shkuar në parajsë
Në pasdarkë - dy copëza dashuri
E në mesnatë - tri rreze dielli


Me dhimbjen e trurit dhe recetën në dorë,
 (kurë e konsideruar 100% shëronjëse)
 Labirintheve endshem
gjithë farmacive te botës
Që nga koha kur majmunit i dha lamtumirën
e deri më sot


Kurrë s’i bëri dot të gjitha bashkë
Ndoshta dhimbja e tmerrshme e trurit,
 ka për të pushuar kur të rinisë sërisht
ish - bashkëjetesën me majmunin
e mikrobi i mendimit ka për të vdekur...


11. VITE MBI KARUSEL GJENDJESH


Në dëshirë për të krahasuar,
Brenda një magjie të bardhë,
Hipur mbi një karusel gjendjesh,
rendis vitet e mi

Për të mos humbur në kohë,
një ditë e brishtë shkurti
merret me rrotullimin

Në marramendje kushtesh të barabarta,
etja për pushtet e viteve
bëhet zotëruese
Dëshirë e çmendur për kurorë
pa le të jetë dhe kurorë me gjemba

...Por në rrotullim karuseli,
në marramendje çjerrjesh,
në marramendje nxjerrje sysh
                              të njëri - tjetrit,
Rrëzojnë një vit që ngelet i vdekur

Karuseli hesht...
Vitet heshtin...
Gjithçka hesht...

Të gjithë po shkojnë
Në varrim të vitit të vdekur
Të gjithë pa kurorë

Pa kurorë?

Keni dëgjuar ndonjëherë
Për të mirin që s’ka të mirë?
Për të mirin e pa fat?

...  ...  ...  ...

Dita e brishtë mori fund
Koha e konkurimit mbaroi


12. DASHURIA SI ZJARRET E CIGANËVE

Hënëzoj ditët që u mungon hëna
Dielloj netët që u mungon dielli
 Sa herë shoh sytë e tu prej përralle

Thith helmin e ditëve
Vjell gëzimin e netëve
Kur më arratisen prej shikimit
 sytë e tu prej përralle cigan

Në zemër, në tru, në shpirtin tim,
ndeze një dashuri të çmendur
 si zjarret e fisit tënd

Një dashuri - zjarr ciganësh
që s’dihet sa do të zgjasë
 që s’dihet:
në do të shndërrohet i gjithi në hi,
 në do të ngelen ende urë
 të shuara përdhunshëm,
 në do të merren prej tij disa thëngjij
për të ndezur një zjarr të ri
 (të paktën për të krijuar egzistencën e dikurshme
të një zjarri të lashtë
si qiri i ndezur mbi kufomat e së shkuarës)

... që s’dihet...

Ah, kjo dashuri si zjarret e ciganëve...

MEDIAT TONA NË DIASPORËN SHQIPTARE

Njeriu në jetë ballafaqohet  me ndryshime të mëdha,të  cilat vërtetë janë të vështira të përbllohen.

Ne shqiptarët e Kosovës në fillim ishim të pllakosur nga robëria,shtypja,pastaj shpërtheu lufta,
tani tranzicioni si thuhet për ndërtimin e një demokracie moderne.
Të paktën gjatë viteve  90-ta,shqiptarët e përndjekur kanë jetuar nëpër vende që kanë mundur
të jenë djep i demokracisë.Komuniteti shqiptarë atje ka mundur të gjejë vetën duke punuar
shumë,duke ndërruar profesionet,duke hulumtuar të marrin eksperiencë atje ku mund të gjejnë
vetën.Atje studentët tanë fitojnë eksperienca të larta,të cilat do të mundnin të i bartnin në
atdheun shqiptarë.Po si bëhet kjo?Në gjendëjen si është Kosova sot pas shumë kohe  të dalur
nga lufta,ku mbretëron varfëria,mungesa esigurisë,korupcioni,këtë  eksperiencë mund të e bartë ndonjë
i rrallë që mbi të gjitha ka vetëm dashurinë për atdheun pa ia vënë mendëjen gjendëjes materiale.
Ndryshe ata që kanë si qëllim jetën te para nuk mund të kthehen tek paga 200 eurosh!!
   
Radio e mirë është ajo që     informon në mënyrë të shpejtë, të paanshme dhe profesionale,.  pikërisht informimi i drejtë, i shpejtë dhe i paanshëm është synimi i redaksive tona në diasporë, ndërsa profesionalizmi është tipari që e dallon portalinetyre nga të tjerët. Kjo për shkak se redaksia  përbëhet nga profesionistë të lëmive të ndryshme, si gazetarë, juristë, ekonomistë dhe njohës të mirë të rrethanave politike në vend dhe atyre ndërkombëtare. Gazetarët e portaleve të  tyre duket se kanë eksperiencë në gazetat e përditshme në vendet e diaspores ku ato do të kontribuojnë për informimin e shpejtë dhe profesionist të lexuesve. 




Në diasporën ku jetojnë shqiptarët sot është përplot media elektronike dhe të shkruara.
Pena dhe letra janë qenësore për pasurimin e teknologjisë,ku gazetari trajnohet,më pas
konkurenca e madhe në treg kërkon një grup idesh dhe krijimtarishë që udhëheqës
dhe  mirëmbajtës të mediave të jenë cilësor.Sot ne në mërgim kemi një numër jo
të vogël të radiove dhe gazetave shqiptare.Nga etja dhe mallëngjimi,mërgimtarët tanë
mbesin pa gjumë duke  deri në orët e vona të mesnatës duke qëndruar pranë mediave
tona për të u informuar më drejt rreth gjendëjes në vendin tonë dhe hë për he për të
u relaksuar me programet kulturore.
Radion të dëgjuara nëpër diasporat shqiptare   janë Radio Dituria në Böras të Suedisë

e udhëhequr nga  Sokol Demaku,Radio Zëri i Mitrovicës,Radio Drijona udhëhequr nga
Muhamet Hoxha,Radio Projekt 21 e udhëhequr nga Adem Gashi si kohën e fundit
edhe nga shkrimtarja dhe poetja jonë e mirënjohur Makfire Canolli,Radio Zëri i Arbërit
udhëhequr nga  Imri Trena,etj..................Në vendin ku unë jam i vendosur ne bashkohemi
me dhjetëra vendas dhe çdo natë përcjellim këto radio deri në orët e vona të mesnatës.
Jo gjithëherë e ndjekim të njejten  Radio,herë ate Radio projekt 21,herë Drijona,Zëri i Arbërit,
zëri iMitrovicës e tj....


Zëri i Arbërit kjo tingullon më mirë vet emërtimi,po edhe z.Imri  Trena i cili është i ëmbël
qoftë me emitimin e programit,qoftë me sjellëjet ndaj dëgjuesve,mysafirëve etj...
Mbrëmë me miqët që thuaj më së tepërmi përcjellim Radio Drijona,vendosëm që
një pjesë kohe të ia kushtojmë Radios "Zëri i Arbërit":Them drejt përcollëm një
program që na la mbresa.Fillimisht përshtypëjen  më bëri mysafiri i këtij programi
miku ynë i  dashur dhe poeti i shquar Hasan Qyqalla,i cili për dëgjuesit lexoi
pjesë nga përmbledhjet e tij poetike.Më pas Sabri  Fejzullahu  i dashuri ynë
artist i merituar,që ka shpirt arti,që sjell vlera,që rrespekton skenën dhe artdashësit
para të cilëve është gjithnjë i buzëqeshur,pastaj Ilir Shaqiri,Edona  Llalloshi e disa
të tjerë.Dëgjuam program të sukseshëm dhe u ndiem  mjaft të relaksuar.
Ajo çka më bëri përshtypje ishte një përshkrim i krijimtarisë të këngëtares sonë
të mirënjohur Nazire Jaha,e cila u transmetua përmes valëve të radios,çka
ishte e vërteta shkrimin për Naziren e kisha shkruar unë vet,e që nuk më shkonte
ndërmendje të ket arritur në valët e radios,po ja nganjëherë   është rastësia.
Më bëhej qejfi që përmes këtyre valëve po afirmohej këngëtarja jonë e mirënjohur
Nazire Jaha,e aq më tepër kur dëgjova këngën e saj"SKUTAQJA" Këngë të cilën
e dua  shumë.Programi u emitua deri ora 2.00 të natës,më pas iu drejtova shtratit,por u thellova
në mendime dhe nuk bëra gjumë fare.E pyetja vetën:Vallë përse nuk bënë ndonjë hap
Kosova për të kthyar në gjirin e vet këta njerëz me eksperienca të mëdha?

Megjithate duke llogaritur sa e sa hapa duhet ndërmarrur për këtë,sa e sa kushte duhen
mbeta edhe pa gjumë edhe pesimist!!!...

NË GELSENKIRCHEN TË GJERMANISË MËRGIMTARËT TANË SHËNUAN DITËN E FLAMURIT

Shkruan:Shaban  Cakolli


Në Gelsenkirchen të Gjermanisë muaj më parë është themeluar një Shoqatë Kulturore-Sportive Shqiptare e cila është mjaft aktive.Unë mendoj se në diasporën tonë shoqatat janë forma më e përshtatshme e organizimit të komunitetit tonë,mes së cilave realizohen më së miri interesat e komunitetit tanë në mërgim,iniciativat,kontributet,aktivitetet kulturore dhe kultivimi i tyre,lidhjet mes shqiptarëve këtu,lidhjet me organet e shtetit në të cilin janë strehuar dhe deri te lidhjet e tyre
me atdheun.Unë mendoj se kjo formë e organizimit është e domosdoshme,e bindshme më e frytshme se  organizimet partiake këtu.Shoqata kulturoro-sportive
në Gelsenkirchen është treguar e shkathët ,me gatishmëri të plotë në realizimin e detyrave që ka përpara.Është një shoqatë me qëllime jo fitimprurëse,por që angazhohet në zbutëjen e kërkesave të mërgimtarëve tanë këtu.Ajo angazhohet të bashkoi në gjirin e vet qytetarët pa  dallime moshe,gjinie dhe bindje.Veq tjerash
kjo shoqatë është e lidhur dhe mishëruar me shkollat  me mësim plotësues në gjuhën shqipe,ku aktivitetet e  koordinuara së bashku  dalin shumë frytëdhënëse.
Shoqata është e regjistruar zyrtarisht tek organet gjermane dhe e drejtojnë veprimtarë të shquar:

Naser Qerkinaj,kryetar
Mimoza Leka
Vehbi Baftiri
Zymer Arifi

Nuk duhet harruar se ka edhe shumë të tjerë që janë thjesht antarë,por për lakmi mbështesin kryesinë e shoqatës,si:Gani Loshi,Avni Hoti,Musa Lushtaku,Selatin Duhlaku,Shaip Ramadani etj,...
Si në organizimet tjera edhe festën e Flamurit e ka marrur me shumë sinçeritet me dëshirë që ky shënim të kaloj në mënyrë sa më dinjitoze,çka vërtetë e tëra u arrit   për lakmi.Mimoza Leka një
zonjë intelektuale që vjen nga Shqipëria,që veq punëve në shoqatë kryan edhe punën e ligjërueses me kursistët e huaj për integrim në shoqërinë gjermane,me një përkushtim të pashoq,me plot intelekt e pedantëri ka udhëhequr këtë program
të ditës së Flamurit,i cili mund të llogaritet ndër programet më të pregaditura që janë bërë ndonjëhere në këto rrethe.

Në njërën ga sallat më të mëdha të qytetit ",Schalker Gymnasium" të dielen më 28 nëntor, në mënyrë impozante është shënuar 98 vjetori i Shpalljes së pavarsisë së Shqipërisë dhe ngritjes së flamurit kombëtar.



Kishin ardhur të festonin së bashku  qindrapjesmarrës; burra, gra, të rinjë e të reja. Madhështinë e këti tubimi e shtuan sidomos nxënësit e shkollës shqipe së bashku me mësueset e tyre Sejdi Gashin të cilëtt kishin përgaditur programe kulturore me këngë, valle e poezi kushtuar dëshmorëve të lirisë dhe Flamurit Kombëtar.

Në mesin e kësaj atmosfere të ngrohët, ishin të pranishëm Te pranishem ne kete manifestim ishin edhe perfaqesues te qytetit Gelsenkirchen, si Mehmet Ayas, i ngarkuar per integrim dhe Dagmar Eckart, drejtoreshe e qendres per keshillim te nxenesve mergimtare (RAA Gelsenkirchen). Ata mbeten te habitur dhe shume te impresionuar me nivelin e programit shqiptar dhe me prezentimin dinjitoz te kultures sone te pasur. të cilët në fjalën e tyre uruan të gjithë të pranishmit për këtë ditë feste dhe kërkuan që fryma e bashkimit dhe unitetit rreth flamurit të mbretërojë kudo ndër shiqptarë.



Lidhur me rëndësinë e madhe historike që ka data 28 Nëntor 1912, para të pranishmëve foli, veprimtarija  Mimoza Lek,kurse pasi kishte prani të qytetarëve gjerman në gjuhën gjermane Referoi Desar Sylejmani.. Ata paraqitën para tëpranishmëve rrugën e gjatë e shumë të mundimëshme nëpër të cilën eci populli shqiptar deri në shpalljen e pavarsisë dhe pastaj pas coptimit të saj deri në Pavarsinë e Kosovës që lidhet me rezistencën gjithëpopullore të shqiptarëve.


Udheheqjen artistike te programit akademik kete vit e mori persiper dirigjenti dhe pianisti shkodran i njohur ne tere Europen, Desar Sulejmani. Ai eshte anetar i ansamblit te teatrit te operas dhe baletit Musiktheater im Revier ne Gelsenkirchen si dhe dirigjent i orkestres Heinrich-Heine Symphoniker ne Düsseldorf. Per Diten e Flamurit Desar Sulejmani perzgjodhi disa pika klasike per piano dhe violine nga kompozitoret me te mire shqiptare, si Tonin Harapi, Pjeter Gaci etj si dhe nga kompozitore te tjere. Violinistet profesioniste Migen Begolli dhe Alban Shehu nga Tirana, te cilet shkollimin e tyre kane filluar ne Shqiperi, per te vazhduar pastaj specializimin ne Akademine e Arteve ne Essen te Gjermanise, i dhuruan publikut artdashes nje emocion te vecante me lojen e tyre te persosur ne violine. Kengetarja gjermane Jessica Sulejmani mahniti publikun me zerin e saj magjepes ne  baladen “Hurt”. Ajo u percoll me nje kercim bashkekohor nga Xhesika Hoxha, e cila krijoi nje atmosfere shume te bukur.

Driton Gashi,njëri ndër aktivistët  e njohur të këtij rrethi,i cili ka ndihmuar shumë organizimet kombëtare dhe shkollore këtu në mërgim,veq që ka kryar këtu studimet në gjuhën gjermane,që erdhi i ri në moshën katrëmbëdhjet vjeçare,ia doli të mbajë ndezur zjarrin e dashurisë kombëtare,të ruaj gjuhë
dhe kulturë e traditë kombëtare,ai kultivoi edhe këngën shqipe i cili me zërin e ëmbël pushtoi zemrat e artdashësve në shumë mese.Kësaj radhe ai u paraqit para të pranishmëv me


 kenget
 „Bridge over troubled water“ nga Simon and Garfunkel si dhe kengen „Pocari“ me tekst te Dritero Agollit dhe muzike te Naim Gjoshit.

Motrat Xhesika dhe Ana Hoxha deshmuan se jane kercimtare shume te talentuara me performacen e tyre moderne, ku u gershetua edhe kenga „Origjinale“ e kengetares sone te madhe Aurela Gace.

Te gjitha pikat e programit i shoqeroi me virtuositet te madh pianisti yne Desar Sulejmani.Violinistet profesioniste Migen Begolli dhe Alban Shehu nga Tirana, te cilet shkollimin e tyre kane filluar ne Shqiperi, per te vazhduar pastaj specializimin ne Akademine e Arteve ne Essen te Gjermanise, i dhuruan publikut artdashes nje emocion te vecante me lojen e tyre te persosur ne violine. Kengetarja gjermane Jessica Sulejmani mahniti publikun me zerin e saj magjepes ne  baladen “Hurt”. Ajo u percoll me nje kercim bashkekohor nga Xhesika Hoxha, e cila krijoi nje atmosfere shume te bukur.



Kjo ishte pjesa e parë e programit akademik,kurse pjesën tjetër të programit shkollor e udhëheqën  Mimoza  Leka dhe mësuesi ynë shumë i mirënjohur  z.Sejdi Gashi i cili për gjysmë shekulli ishërbeu fushës më të rëndësishme
fushë e cila ishte dje,është sot dhe do të mbetet edhe në të ardhëmen më e rëndësishmja për popullin tonë dhe fatin e tij.Kjo fushë e kaemrin arsim kombëtar,shkollë shqipe,e cila fëmijëve tanë u dhuron dritën e diturisë dhe mundësitë për të kuptuar ekzistencën në kohë dhe hapësirë.

Të vegjëlit kjo ardhmëri e ndritur e jona,me pregatitëje të lartë,me fytyra të ndritura i recituan,i kënduan atdheut,kombit,flamurit,heronjëve si dhe luajtën bukur vallet tona tradicionale kombëtare.Të tillë ishin shumë,të i cekim
duhet të shkruhet gjatë e gjatë,kësaj radhe po marrim si shembullIsh-nxenesja e Shkolles Shqipe Vijona Mjaku u paraqit me nje permbledhje kengesh moderne dhe u prit me shume dashamiresi nga audienca.

Nëmbarim të programit shkollor në skenë u paraqitPer punen e madhe, angazhim dhe bashkepunim mbi njezetvjecar, mesuesi i shkolles shqipe te Düsseldorfit, Rifat Hamiti, i ndau mesuesit Sejdi Gashi nje mirenjohje. Ai gjithashtu pergezoi komunitetin shqiptar ne Gelsenkirchen per kete manifestim dhe prezentim shume te mire te kultures shqiptare.Rifat  Hamiti duke folur për mësuesin Sejdi  Gashin
kolegun plotë njëzet e një vjet të punës në shkollat shqipe tha:Sejdi Gashi është shpirtkërkuesi që në procesin edukativo-arsimor solli shumë dritë,shumë dituri dhe njohëje të realitetit të historisën kombëtare.Ai porositi
që kolegët/et që do të ken fatin të vazhdojnë punën e tij,duhet të ndjekin rrugën e tij të ndritshme.Fjala e  Rifat  Hamitit u përcoll me interesim dhe duartrokitëje nga tëpranishmit.

Pas programit   shkollor festimi vazhdoi me kenge popullore nga Mergim dhe Kaltrina Mjeku, te lindur dhe te rritur ne Gjermani. Ata me zerin e tyre te bukur krijuan atmosfere te ngrohte feste.Ky grup"Mjeku"  nga Hanoveri me këngët e tyre të njohura ka vite që janë bërë shumë të njohur jo vetëm nëGjermani por edhe më gjërë,.Ata na kanë mbështetur jo vetëm sot

në festën e flamurit,por kudo nëpër organizimet e mërgimtarëve dhe kudo kanë pushtuar zemrat e artdashësve me këngë e valle duke përmbushur kërkesat e secilit mërgimtarë.

Ishte nje feste me nje nivel te larte organizimi dhe kulturor. Per here te pare nje publiku me te gjere u prezentuan pjese te muzikes klasike shqiptare, te cilat u priten shume mire dhe ngel te shpresojme se ne festat e ardhshme te perseritet nje kremtim i tille me shume perkushtim, pune dhe emocion te vecante.