emigranti: 2010

Montag, 27. Dezember 2010

Gjyste Vulaj Live !!!

Montag, 6. Dezember 2010

CIKËL POETIK NGA IRENA GJONI, BOTUAR NË NR. E RI TË REVISTËS “STILI ‘97” TË LIDHJES SË SHKRIMTARËVE SHQIPTARË TË MAQEDONISË SHTOI ZOT VALLET

CIKËL POETIK NGA IRENA GJONI, BOTUAR NË NR. E RI TË REVISTËS “STILI ‘97” TË LIDHJES SË SHKRIMTARËVE SHQIPTARË TË MAQEDONISË

SHTOI ZOT VALLET
1. SHTOI ZOT VALLET

Shtojzovallet kishin epoka pa bërë vizitë
Në botën dhe jetën e njerëzve
Kurioziteti shtojzovall nisi rrugën
me fustane të bardhë antike
që ngatërronin epokat, gojëdhënat

... ... ...... ... ...... ... ...

Hapën sytë në frymëmarrjen e zgjuar te njëra-tjetrës
Sikur shumë bukuri,të kishin një mendje
Kujtonin rrugën nëpër ngatërrim epokash, gojëdhënash
Takim me një shpirt të vrarë
Në momentin ku i lihej i pazhdukshëm,
Një tatuazh zhgënjimi
Dhe nga dhimbja klithte me tërbim sakati

Shtojzovallet e dhimsura,
Kaq panë në botën e njerëzve
Në një vizitë,Shumë më te shkurtër se rruga

Gjithçka u dukej makth ëndrre, makth drite
trupëzuar tek një flokëverdhë si shtojzovallet
Ulur në hijen e zonjave të shtëpisë
Duke thurur gërsheta tatuazhesh zhgënjimi
Të tepruara nga një natë më parë
Në pritje të “MIRËMËNGJESIT” të shtojzovalleve

Duke u ngjasuar me veten,
Me frymë i lanë trupin,
Me qerpikët e gjatë i krehën flokët,
Zërat dhe dritat ia qepën mantel,
Duke e bërë simotrën e tyre

Nën ritmin shtojzovall:
“SHTOI ZOT VALLET”
Shtojzovallja e re kërcente
Duke argëtuar dhe tatuazhin e zhgënjimit...

2. NE VEND TE PROLOGUT
Këtu
jam një dilemë e rrënjosur në përjetësi;
ëndërrim flakërues që turfullon si kalë i harbuar;
melankoli e muzgut;
demon i zbutur e hiç në krijim fytyrash;
prekje e realitetit me shqisat e të verbërit;
një psherëtimë galaktike;
një jehonë e saj në shpellat primitive;
dashuri e mallkuar në mëkate epshi;
perlë princesash e nimfë e pavdekshme;
mallkim i vendosur në altar martese;
mjegull e djegur në hapësirë të plakur;
tradhëti shkretëtire në oaze makthesh;
engjëll misteresh i dalë prej ferrmendjeve;
një lot shumëngjyrësh i theksuar nga koha;
imazh i rilindur prej hirit që predikon;
tatuazh në shpirt të detit.

Këtu jam vetvetja
në pretendim
që të ngelem vetvetja në çdo kohë…

3.DASHURI BUZË GREMINE

Bëmë dashuri buzë një gremine
Në mollëzat e gishtave të tu,
një cermë hëne të prek

Me ty ëngjëll jam dashuruar unë,
Me ty nata e greminës,
Me ty hëna e njohur si hajdute zemrash

S’di kujt t’ia prishësh

Gremina të josh me fundin e mistershëm
Gëlltit një copë gremine
Hëna të josh me cermën e saj
Gëlltit një copë hënë
Thua se unë të josh me sekretet e pathëna
Gëlltit një sekret timin

Mua më duhet të të shpëtoj
prej vetes sime, greminës dhe hënës
Duke të futur në një akuarium shpirti
të padepërtueshëm prej shumë palë sysh njëherësh

se dashuria ha koka...

4.PENG NË VARREZA Në mbërritje tek çdo qytetërim,

Pyes ku janë varrezat

Marr rrugën e dritës së lagësht
duke i ruajtur sytë prej ftohjes
për të mos humbur spektaklin
e dhënë enkas për mua

Një trompë e ngjirur-
gërrisje e portës së varrezave
e lodhur nga përsëritjet shekullore,
uron mirëseardhjen time

Parada e qiparizave të ngatërruar në moshë,
bën përzgjedhjen e mysafirëve
të hyrë nëpërmjet portës së tyre

Portë qiparizash,
e hapur kanatash për kukuvajkat,
E mbyllur përjetësisht për diellin
Këmbëngulës përtej portës ku përditë,
gjatë gjithë ditës,
ka perëndime varrezash dhe muzgje varrezash

Hapat e nemitur,
përshkojnë relievët e bardhë të varreve
Atelie të ekspozitës së fotografive të të vdekurve
Aty - këtu fatsjellësit e së gjallës,
që jetojnë ende si relike
të qytetërimeve të vdekura
Ndoshta fatsjellës dhe për flirte,
dashuri skeletesh
Gjithçka në kthetrat e konglomerateve të vajeve
... ... ... ...
Koha po gërryen
Duke më lënë peng të saj në varreza
Në këtë rudiment
të botës së zhurmshme të së gjallës...

5.TATUAZH NË LEKURËN E DITËVE

Në lëkurën e ditëve
me majën e stërkalave
të detit të djegur nga malli për ty,
Le në tatuazh fytyrën time

Që t’i ngjaj origjinalit,
i derdh flokëve
parfum mimozash të verdha
të mbira, të bleruara e të lulëzuara
në rrugën e detit
përshkuar me hapa të kaltër
ku çdo hapkaltër i penduar,
kthehej mbrapsh

Duke u shndërruar në një saksi mimoze
që për t’u bërë parfumi më epshndjellës në botë,
thithte me zemër esencën e jodit,
kripës, kaltërsisë dhe hapësirës

...Ndaj tatuazhi në lëkurën e ditëve
më ngjan tmerrësisht mua...

6.ZOT NA RUAJ

Makthet e përditshëm
Ëngjëllorë në absurdin e tyre
Maktherozionëngjëllor

Çuditshëm si një gjarpër i dehur
lëpin dhe përpin plagët e lëna përditshëm
nga vuajtjet, nga pasiguria amorfe,
që bëhet më hermetike në dëshifrim
nga format kameleon që shfaq.

Nga iluzionet e djegura prej vet iluzioneve
Nga gjaku që pikon mbi të ardhmen
pa e ditur ku e ka burimin,
pa e ditur në e ushqen për ringjallje,
apo për inekzistencë...?

Zot na ruaj!

7.KOHË TEK SHTYLLAT E HERAKLIUT
Më në fund...
Më në fund mbërrita
tek Shtyllat e Herakliut

Gdhendur në njërën
(Ndoshta prej parambërritit tim
A ndoshta prej mbërritit të parë
pas Herakliut)
deri në shpirt te shkëmbit
gati në thërrmim gjeta fjalët:
“KOHA SHËRON GJITHÇKA,
PAÇKA SE ME VONESË”

Në hutimin tim,
në të pabesë më puthi
Perëndia e Diellit

Unë riktheva të puthurën
po në të pabesë
Në gdhendje tek shtylla tjetër:
“PO NËSE S’KE MË KOHË,
MOS NDOSHTA ME PLAGË TË PASHËRUARA
TË DUHET TË VDESËSH?”

Më në fund...
Më në fund mbërrita
Tek Shtyllat e Herakliut
Para më pak
se të më dilte gjumi...

8.DEDIKIM MUA

E mora zemrën në njërën dorë
Dhe me dorën tjetër në zemër,
U nisa…

Trokita në një derë
lyer me bojë të artë
Prita.

Dhe drynin me ndryshk,
vetëm atëherë e pashë
Atëherë kur qe bërë natë
(Mallkuar sytë e mi
që dinin të shihnin veç natën)

E mora dorën ngarkuar
me sytë e mallkuar
dhe e futa në xhep
(Në një xhep të verbër
që ish ‘pagëzuar
nga soji i banorëve të tij)

U ktheva…

Veten s’e gjeta atje ku e lashë
Gjeta vetëm qenin besnik
që ruante shtëpinë e braktisur

Atëherë u ula të qaja për vete,
për zemrën e ikur,
shtëpinë e braktisur,
për sytë e vjedhur nga xhepi
dhe atë tatuazhin e vajzës,
vdekur në asfaltin e thatë
që s’kishte kush ta lante më me lotë

U ula të qaja dhe qesha
Kisha harruar se të qash pa sy
dhe me zemër të lënë diku,
Është e pamundur

U ngrita i verbuar
dhe eca drejt vetes
Truri më tha t’i thosha vetes i bindur
se kisha vdekur më në fund…

* * *
Ëndrra thonë që është e shkurtër,
por ajo që le pas,
është e gjatë
Më e gjatë se gjatësia e jetës së fundme
Dhe pak më e shkurtër
se gjatësia e jetës së përjetshme

9.NATË ALI PASHE

" Sonte gjumë s’ka Janina
Val’ e gjolit diçka thotë
Ujë të ëmbël pi Frosina
Ali Pasha helm dhe lotë..."(Populli)

...ma pëshpërit si ledhatim mes flokësh
...më puth ëndërrisht
...ma pëshpërit përsëri
për të më arratisur gjumin

Ëmbël ma nis ogurin e vrasjes
në këtë natë sterrë përballë Posejdonit
Ku heshtjen e sipërfaqshme
e shprish angullima e qenit
dhe oshëtima e valëve…

Heshto ti qen që angullin për kob!
Heshto!
Heshto det,
heshto dhe ti!
Dëgjohet klithma e heshtur e vrasjes sime!

Njeriu që po më vret
më përqafon fort, përkëdhelshëm,
dhimbshëm, dashurisht,
përmallshëmnë krahët e tij.
Vazhdon të më puthë
O Perëndi,
më ëmbël se vetë Erosi

Je ti Ali Pash modern,
endur labirintheve
te kujtesave të kohëve
që përzgjedh për të më vrarë
pikërisht me dashuri

Je ti
projektuesi i imaxheve
të zhgjëndërrta të së ardhmes
që me vret duke më lënë gjallë…

10. RECETË PËR SHËRIMIN E TRURIT

Truri i dhimbte tmerrësisht
Mikrobi i mendimit të burgosur
nga prangat e syve të tij,
mori vetëm një hallkë,
si relike të një kohe
e avancoi thellë e më thellë

Në rrebelim dhimbjeje truri,
iu servir një recetë:

Në mëngjes - një ditë e pirë pa ujë
Në paradreke - dy lugë Luvër
Në drekë - tri rreze hëne
Në pasdreke - nje gotë famë
(Kujdes! Gotëza duhet të jetë e sterilizuar,
në temperaturë të shekullit të 22-të
se fama hyn në reaksion asnjanësimi
edhe me një kokrrizë mikroskopike xhelozie)
Në paradarkë - gjysmë kokrre lumturi
(Edhe me këte duhet kujdesuar si për famën)
Në darkë - një sy trupash të shkuar në parajsë
Në pasdarkë - dy copëza dashuri
E në mesnatë - tri rreze dielli

Me dhimbjen e trurit dhe recetën në dorë,
(kurë e konsideruar 100% shëronjëse)
Labirintheve endshem
gjithë farmacive te botës
Që nga koha kur majmunit i dha lamtumirën
e deri më sot

Kurrë s’i bëri dot të gjitha bashkë
Ndoshta dhimbja e tmerrshme e trurit,
ka për të pushuar kur të rinisë sërisht
ish - bashkëjetesën me majmunin
e mikrobi i mendimit ka për të vdekur...

11. VITE MBI KARUSEL GJENDJESH

Në dëshirë për të krahasuar,
Brenda një magjie të bardhë,
Hipur mbi një karusel gjendjesh,
rendis vitet e mi

Për të mos humbur në kohë,
një ditë e brishtë shkurti
merret me rrotullimin

Në marramendje kushtesh të barabarta,
etja për pushtet e viteve
bëhet zotëruese
Dëshirë e çmendur për kurorë
pa le të jetë dhe kurorë me gjemba

...Por në rrotullim karuseli,
në marramendje çjerrjesh,
në marramendje nxjerrje sysh
të njëri - tjetrit,
Rrëzojnë një vit që ngelet i vdekur

Karuseli hesht...
Vitet heshtin...
Gjithçka hesht...

Të gjithë po shkojnë
Në varrim të vitit të vdekur
Të gjithë pa kurorë

Pa kurorë?

Keni dëgjuar ndonjëherë
Për të mirin që s’ka të mirë?
Për të mirin e pa fat?

... ... ... ...

Dita e brishtë mori fund
Koha e konkurimit mbaroi

12. DASHURIA SI ZJARRET E CIGANËVE

Hënëzoj ditët që u mungon hëna
Dielloj netët që u mungon dielli
Sa herë shoh sytë e tu prej përralle

Thith helmin e ditëve
Vjell gëzimin e netëve
Kur më arratisen prej shikimit
sytë e tu prej përralle cigan

Në zemër, në tru, në shpirtin tim,
ndeze një dashuri të çmendur
si zjarret e fisit tënd

Një dashuri - zjarr ciganësh
që s’dihet sa do të zgjasë
që s’dihet:
në do të shndërrohet i gjithi në hi,
në do të ngelen ende urë
të shuara përdhunshëm,
në do të merren prej tij disa thëngjij
për të ndezur një zjarr të ri
(të paktën për të krijuar egzistencën e dikurshme
të një zjarri të lashtë
si qiri i ndezur mbi kufomat e së shkuarës)

... që s’dihet...

Ah, kjo dashuri si zjarret e ciganëve...

Freitag, 3. Dezember 2010

MEDIAT TONA NË DIASPORËN SHQIPTARE

Njeriu në jetë ballafaqohet me ndryshime të mëdha,të cilat vërtetë janë të vështira të përbllohen.

Ne shqiptarët e Kosovës në fillim ishim të pllakosur nga robëria,shtypja,pastaj shpërtheu lufta,
tani tranzicioni si thuhet për ndërtimin e një demokracie moderne.
Të paktën gjatë viteve 90-ta,shqiptarët e përndjekur kanë jetuar nëpër vende që kanë mundur
të jenë djep i demokracisë.Komuniteti shqiptarë atje ka mundur të gjejë vetën duke punuar
shumë,duke ndërruar profesionet,duke hulumtuar të marrin eksperiencë atje ku mund të gjejnë
vetën.Atje studentët tanë fitojnë eksperienca të larta,të cilat do të mundnin të i bartnin në
atdheun shqiptarë.Po si bëhet kjo?Në gjendëjen si është Kosova sot pas shumë kohe të dalur
nga lufta,ku mbretëron varfëria,mungesa esigurisë,korupcioni,këtë eksperiencë mund të e bartë ndonjë
i rrallë që mbi të gjitha ka vetëm dashurinë për atdheun pa ia vënë mendëjen gjendëjes materiale.
Ndryshe ata që kanë si qëllim jetën te para nuk mund të kthehen tek paga 200 eurosh!!

Radio e mirë është ajo që     informon në mënyrë të shpejtë, të paanshme dhe profesionale,. pikërisht informimi i drejtë, i shpejtë dhe i paanshëm është synimi i redaksive tona në diasporë, ndërsa profesionalizmi është tipari që e dallon portalinetyre nga të tjerët. Kjo për shkak se redaksia përbëhet nga profesionistë të lëmive të ndryshme, si gazetarë, juristë, ekonomistë dhe njohës të mirë të rrethanave politike në vend dhe atyre ndërkombëtare. Gazetarët e portaleve të tyre duket se kanë eksperiencë në gazetat e përditshme në vendet e diaspores ku ato do të kontribuojnë për informimin e shpejtë dhe profesionist të lexuesve.

Në diasporën ku jetojnë shqiptarët sot është përplot media elektronike dhe të shkruara.
Pena dhe letra janë qenësore për pasurimin e teknologjisë,ku gazetari trajnohet,më pas
konkurenca e madhe në treg kërkon një grup idesh dhe krijimtarishë që udhëheqës
dhe mirëmbajtës të mediave të jenë cilësor.Sot ne në mërgim kemi një numër jo
të vogël të radiove dhe gazetave shqiptare.Nga etja dhe mallëngjimi,mërgimtarët tanë
mbesin pa gjumë duke deri në orët e vona të mesnatës duke qëndruar pranë mediave
tona për të u informuar më drejt rreth gjendëjes në vendin tonë dhe hë për he për të
u relaksuar me programet kulturore.
Radion të dëgjuara nëpër diasporat shqiptare   janë Radio Dituria në Böras të Suedisë

e udhëhequr nga Sokol Demaku,Radio Zëri i Mitrovicës,Radio Drijona udhëhequr nga
Muhamet Hoxha,Radio Projekt 21 e udhëhequr nga Adem Gashi si kohën e fundit
edhe nga shkrimtarja dhe poetja jonë e mirënjohur Makfire Canolli,Radio Zëri i Arbërit
udhëhequr nga Imri Trena,etj..................Në vendin ku unë jam i vendosur ne bashkohemi
me dhjetëra vendas dhe çdo natë përcjellim këto radio deri në orët e vona të mesnatës.
Jo gjithëherë e ndjekim të njejten Radio,herë ate Radio projekt 21,herë Drijona,Zëri i Arbërit,
zëri iMitrovicës e tj....

Zëri i Arbërit kjo tingullon më mirë vet emërtimi,po edhe z.Imri Trena i cili është i ëmbël
qoftë me emitimin e programit,qoftë me sjellëjet ndaj dëgjuesve,mysafirëve etj...
Mbrëmë me miqët që thuaj më së tepërmi përcjellim Radio Drijona,vendosëm që
një pjesë kohe të ia kushtojmë Radios "Zëri i Arbërit":Them drejt përcollëm një
program që na la mbresa.Fillimisht përshtypëjen më bëri mysafiri i këtij programi
miku ynë i dashur dhe poeti i shquar Hasan Qyqalla,i cili për dëgjuesit lexoi
pjesë nga përmbledhjet e tij poetike.Më pas Sabri Fejzullahu i dashuri ynë
artist i merituar,që ka shpirt arti,që sjell vlera,që rrespekton skenën dhe artdashësit
para të cilëve është gjithnjë i buzëqeshur,pastaj Ilir Shaqiri,Edona Llalloshi e disa
të tjerë.Dëgjuam program të sukseshëm dhe u ndiem mjaft të relaksuar.
Ajo çka më bëri përshtypje ishte një përshkrim i krijimtarisë të këngëtares sonë
të mirënjohur Nazire Jaha,e cila u transmetua përmes valëve të radios,çka
ishte e vërteta shkrimin për Naziren e kisha shkruar unë vet,e që nuk më shkonte
ndërmendje të ket arritur në valët e radios,po ja nganjëherë   është rastësia.
Më bëhej qejfi që përmes këtyre valëve po afirmohej këngëtarja jonë e mirënjohur
Nazire Jaha,e aq më tepër kur dëgjova këngën e saj"SKUTAQJA" Këngë të cilën
e dua shumë.Programi u emitua deri ora 2.00 të natës,më pas iu drejtova shtratit,por u thellova
në mendime dhe nuk bëra gjumë fare.E pyetja vetën:Vallë përse nuk bënë ndonjë hap
Kosova për të kthyar në gjirin e vet këta njerëz me eksperienca të mëdha?

Megjithate duke llogaritur sa e sa hapa duhet ndërmarrur për këtë,sa e sa kushte duhen
mbeta edhe pa gjumë edhe pesimist!!!...

Mittwoch, 1. Dezember 2010

NË GELSENKIRCHEN TË GJERMANISË MËRGIMTARËT TANË SHËNUAN DITËN E FLAMURIT

Shkruan:Shaban Cakolli

Në Gelsenkirchen të Gjermanisë muaj më parë është themeluar një Shoqatë Kulturore-Sportive Shqiptare e cila është mjaft aktive.Unë mendoj se në diasporën tonë shoqatat janë forma më e përshtatshme e organizimit të komunitetit tonë,mes së cilave realizohen më së miri interesat e komunitetit tanë në mërgim,iniciativat,kontributet,aktivitetet kulturore dhe kultivimi i tyre,lidhjet mes shqiptarëve këtu,lidhjet me organet e shtetit në të cilin janë strehuar dhe deri te lidhjet e tyre
me atdheun.Unë mendoj se kjo formë e organizimit është e domosdoshme,e bindshme më e frytshme se organizimet partiake këtu.Shoqata kulturoro-sportive
në Gelsenkirchen është treguar e shkathët ,me gatishmëri të plotë në realizimin e detyrave që ka përpara.Është një shoqatë me qëllime jo fitimprurëse,por që angazhohet në zbutëjen e kërkesave të mërgimtarëve tanë këtu.Ajo angazhohet të bashkoi në gjirin e vet qytetarët pa dallime moshe,gjinie dhe bindje.Veq tjerash
kjo shoqatë është e lidhur dhe mishëruar me shkollat me mësim plotësues në gjuhën shqipe,ku aktivitetet e koordinuara së bashku dalin shumë frytëdhënëse.
Shoqata është e regjistruar zyrtarisht tek organet gjermane dhe e drejtojnë veprimtarë të shquar:

Naser Qerkinaj,kryetar
Mimoza Leka
Vehbi Baftiri
Zymer Arifi

Nuk duhet harruar se ka edhe shumë të tjerë që janë thjesht antarë,por për lakmi mbështesin kryesinë e shoqatës,si:Gani Loshi,Avni Hoti,Musa Lushtaku,Selatin Duhlaku,Shaip Ramadani etj,...
Si në organizimet tjera edhe festën e Flamurit e ka marrur me shumë sinçeritet me dëshirë që ky shënim të kaloj në mënyrë sa më dinjitoze,çka vërtetë e tëra u arrit për lakmi.Mimoza Leka një
zonjë intelektuale që vjen nga Shqipëria,që veq punëve në shoqatë kryan edhe punën e ligjërueses me kursistët e huaj për integrim në shoqërinë gjermane,me një përkushtim të pashoq,me plot intelekt e pedantëri ka udhëhequr këtë program
të ditës së Flamurit,i cili mund të llogaritet ndër programet më të pregaditura që janë bërë ndonjëhere në këto rrethe.

Në njërën ga sallat më të mëdha të qytetit ",Schalker Gymnasium" të dielen më 28 nëntor, në mënyrë impozante është shënuar 98 vjetori i Shpalljes së pavarsisë së Shqipërisë dhe ngritjes së flamurit kombëtar.

Kishin ardhur të festonin së bashku qindrapjesmarrës; burra, gra, të rinjë e të reja. Madhështinë e këti tubimi e shtuan sidomos nxënësit e shkollës shqipe së bashku me mësueset e tyre Sejdi Gashin të cilëtt kishin përgaditur programe kulturore me këngë, valle e poezi kushtuar dëshmorëve të lirisë dhe Flamurit Kombëtar.

Në mesin e kësaj atmosfere të ngrohët, ishin të pranishëm Te pranishem ne kete manifestim ishin edhe perfaqesues te qytetit Gelsenkirchen, si Mehmet Ayas, i ngarkuar per integrim dhe Dagmar Eckart, drejtoreshe e qendres per keshillim te nxenesve mergimtare (RAA Gelsenkirchen). Ata mbeten te habitur dhe shume te impresionuar me nivelin e programit shqiptar dhe me prezentimin dinjitoz te kultures sone te pasur. të cilët në fjalën e tyre uruan të gjithë të pranishmit për këtë ditë feste dhe kërkuan që fryma e bashkimit dhe unitetit rreth flamurit të mbretërojë kudo ndër shiqptarë.

Lidhur me rëndësinë e madhe historike që ka data 28 Nëntor 1912, para të pranishmëve foli, veprimtarija Mimoza Lek,kurse pasi kishte prani të qytetarëve gjerman në gjuhën gjermane Referoi Desar Sylejmani.. Ata paraqitën para tëpranishmëve rrugën e gjatë e shumë të mundimëshme nëpër të cilën eci populli shqiptar deri në shpalljen e pavarsisë dhe pastaj pas coptimit të saj deri në Pavarsinë e Kosovës që lidhet me rezistencën gjithëpopullore të shqiptarëve.

Udheheqjen artistike te programit akademik kete vit e mori persiper dirigjenti dhe pianisti shkodran i njohur ne tere Europen, Desar Sulejmani. Ai eshte anetar i ansamblit te teatrit te operas dhe baletit Musiktheater im Revier ne Gelsenkirchen si dhe dirigjent i orkestres Heinrich-Heine Symphoniker ne Düsseldorf. Per Diten e Flamurit Desar Sulejmani perzgjodhi disa pika klasike per piano dhe violine nga kompozitoret me te mire shqiptare, si Tonin Harapi, Pjeter Gaci etj si dhe nga kompozitore te tjere. Violinistet profesioniste Migen Begolli dhe Alban Shehu nga Tirana, te cilet shkollimin e tyre kane filluar ne Shqiperi, per te vazhduar pastaj specializimin ne Akademine e Arteve ne Essen te Gjermanise, i dhuruan publikut artdashes nje emocion te vecante me lojen e tyre te persosur ne violine. Kengetarja gjermane Jessica Sulejmani mahniti publikun me zerin e saj magjepes ne baladen “Hurt”. Ajo u percoll me nje kercim bashkekohor nga Xhesika Hoxha, e cila krijoi nje atmosfere shume te bukur.

Driton Gashi,njëri ndër aktivistët e njohur të këtij rrethi,i cili ka ndihmuar shumë organizimet kombëtare dhe shkollore këtu në mërgim,veq që ka kryar këtu studimet në gjuhën gjermane,që erdhi i ri në moshën katrëmbëdhjet vjeçare,ia doli të mbajë ndezur zjarrin e dashurisë kombëtare,të ruaj gjuhë
dhe kulturë e traditë kombëtare,ai kultivoi edhe këngën shqipe i cili me zërin e ëmbël pushtoi zemrat e artdashësve në shumë mese.Kësaj radhe ai u paraqit para të pranishmëv me

kenget
„Bridge over troubled water“ nga Simon and Garfunkel si dhe kengen „Pocari“ me tekst te Dritero Agollit dhe muzike te Naim Gjoshit.

Motrat Xhesika dhe Ana Hoxha deshmuan se jane kercimtare shume te talentuara me performacen e tyre moderne, ku u gershetua edhe kenga „Origjinale“ e kengetares sone te madhe Aurela Gace.

Te gjitha pikat e programit i shoqeroi me virtuositet te madh pianisti yne Desar Sulejmani.Violinistet profesioniste Migen Begolli dhe Alban Shehu nga Tirana, te cilet shkollimin e tyre kane filluar ne Shqiperi, per te vazhduar pastaj specializimin ne Akademine e Arteve ne Essen te Gjermanise, i dhuruan publikut artdashes nje emocion te vecante me lojen e tyre te persosur ne violine. Kengetarja gjermane Jessica Sulejmani mahniti publikun me zerin e saj magjepes ne baladen “Hurt”. Ajo u percoll me nje kercim bashkekohor nga Xhesika Hoxha, e cila krijoi nje atmosfere shume te bukur.

Kjo ishte pjesa e parë e programit akademik,kurse pjesën tjetër të programit shkollor e udhëheqën Mimoza Leka dhe mësuesi ynë shumë i mirënjohur z.Sejdi Gashi i cili për gjysmë shekulli ishërbeu fushës më të rëndësishme
fushë e cila ishte dje,është sot dhe do të mbetet edhe në të ardhëmen më e rëndësishmja për popullin tonë dhe fatin e tij.Kjo fushë e kaemrin arsim kombëtar,shkollë shqipe,e cila fëmijëve tanë u dhuron dritën e diturisë dhe mundësitë për të kuptuar ekzistencën në kohë dhe hapësirë.

Të vegjëlit kjo ardhmëri e ndritur e jona,me pregatitëje të lartë,me fytyra të ndritura i recituan,i kënduan atdheut,kombit,flamurit,heronjëve si dhe luajtën bukur vallet tona tradicionale kombëtare.Të tillë ishin shumë,të i cekim
duhet të shkruhet gjatë e gjatë,kësaj radhe po marrim si shembullIsh-nxenesja e Shkolles Shqipe Vijona Mjaku u paraqit me nje permbledhje kengesh moderne dhe u prit me shume dashamiresi nga audienca.

Nëmbarim të programit shkollor në skenë u paraqitPer punen e madhe, angazhim dhe bashkepunim mbi njezetvjecar, mesuesi i shkolles shqipe te Düsseldorfit, Rifat Hamiti, i ndau mesuesit Sejdi Gashi nje mirenjohje. Ai gjithashtu pergezoi komunitetin shqiptar ne Gelsenkirchen per kete manifestim dhe prezentim shume te mire te kultures shqiptare.Rifat Hamiti duke folur për mësuesin Sejdi Gashin
kolegun plotë njëzet e një vjet të punës në shkollat shqipe tha:Sejdi Gashi është shpirtkërkuesi që në procesin edukativo-arsimor solli shumë dritë,shumë dituri dhe njohëje të realitetit të historisën kombëtare.Ai porositi
që kolegët/et që do të ken fatin të vazhdojnë punën e tij,duhet të ndjekin rrugën e tij të ndritshme.Fjala e Rifat Hamitit u përcoll me interesim dhe duartrokitëje nga tëpranishmit.

Pas programit shkollor festimi vazhdoi me kenge popullore nga Mergim dhe Kaltrina Mjeku, te lindur dhe te rritur ne Gjermani. Ata me zerin e tyre te bukur krijuan atmosfere te ngrohte feste.Ky grup"Mjeku" nga Hanoveri me këngët e tyre të njohura ka vite që janë bërë shumë të njohur jo vetëm nëGjermani por edhe më gjërë,.Ata na kanë mbështetur jo vetëm sot

në festën e flamurit,por kudo nëpër organizimet e mërgimtarëve dhe kudo kanë pushtuar zemrat e artdashësve me këngë e valle duke përmbushur kërkesat e secilit mërgimtarë.

Ishte nje feste me nje nivel te larte organizimi dhe kulturor. Per here te pare nje publiku me te gjere u prezentuan pjese te muzikes klasike shqiptare, te cilat u priten shume mire dhe ngel te shpresojme se ne festat e ardhshme te perseritet nje kremtim i tille me shume perkushtim, pune dhe emocion te vecante.

Montag, 29. November 2010

INTERVISTË ME POETIN DHE KRITIKUN LETRAR IBRAHIM IBISHI

Bilall Maliqi: Intervistë me poetin dhe kritikun letrar Ibrahim Ibishi
E Diel, 28-11-2010, 07:59pm (GMT)

Ripublikim

INTERVISTË ME POETIN DHE KRITIKUN LETRAR IBRAHIM IBISHI

SHKRIMI ËSHTË NJË NDJENJË HYJNORE

Nga Bilall Maliqi, 29-08-2010

Ibrahim Ibishi është i lindur në Kremenatë të Gallapit, më 16 dhjetor 1953. Me profesion është mësimdhënës i Gjuhës shqipe dhe Letërsisë dhe mësues klasor. Përpos profesionit të mësimdhënësit ai ka afinitet për krijimtari letrare në zhanre të ndryshme letrare. Ai është poet, tregimtar, romansier dhe kritik letrar. Dëshira për ta zhvilluar një intervistë me poetin dhe kritikun letrar Ibrahim Ibishi ishte e kahmotshme.Në këtë bisedë u fokusuam në pyete të ndryshme duke filluar nga zanafilla e tij krijuese deri tek planet e tij në rrafshin krijues në të ardhmen e që z. Ibrahim me kënaqësi iu përgjigj pyetjeve tona…

*Zoti Ibrahim në interes të lexuesve të revistës “Perspektiva” na thuani diçka lidhur me zanafillën tuaj krijuese dhe rrugëtimin nga vëllimi poetik “Varr në qiell” deri në ditët e sotme?

I. Ibishi Krejt në fillim, askush nuk e di, kur fillon nxitja e dëshira për të thënë diçka ndryshe nga të tjerët. Gadi çdo krijues qe kanë pyetur se çka e ka nxitur të shkruajë, ka thënë se nuk e di saktësisht, as pse shkruan. Shkrimi është një ndjenjë hyjnore, mendoj. Te unë mbase ka ndikuar ineresimi i arsimtarit të gjuhës, Gani Berisha, që në majë bjeshke ( në Tyxhec ) na sillte asokohe revistat për fëmijë “ Pionieri “ dhe “ Zani i rinisë “. Ishte diku viti 1965. Apo njerëz të caktuar, mbase edhe lindin bashkë me dashurinë për të shkruar, ndërsa leximi standard është ana favorizuese që e ndihmon individin të skalitet në një poet a prozator të ardhshëm. E mbaj mend se lexoja shumë libra që na jepte nga “ biblioteka “ e shkollës, po ai arsimtari Gani. Pastaj shkruaja diçka, duke u bazuar ne vjershat e autorëve të ndryshëm. Në ndërkohë e krahasoja shkrimin tim me atë të një tjetri dhe, fitoja guximin të provoja përsëri e përsëri… Kjo kishte ndodhur në vitet kur shkoja në fillore. Gjatë shkollimit të mesëm nuk u mora me shkrime, më shumë u angazhova në aktivitetet muzikore në SHKA “ Zenel Hajdini “, të Gjilanit. Në këtë kohë botova vetëm dy a tri poezi ne revisten letrare “ Bota e re “.

Vetëm në vitet e 80- ta iu përkushtova shkrimit. Botova, në fillim, në revistat për fëmijë “ Pionieri “ dhe “ Gep “ e më vonë edhe në “ Zëri “ dhe “ Rilindja “. Në vitin 1995, me kujdesin dhe ndihmën finansiare të profesorëve, Bislim Pireva, Rexhep Shemsiu dhe ca miqve të tyre, botova vëllimin poetik “ Varr në qiell “. Në këtë kohë kisha gati për botim edhe dorëshkrimin me tregime “ Shiu për kërpudha “, por ata u përcaktuan për poezitë. Libri pati jehonë, si libër i parë dhe i guximshëm i një krijuesi relativisht të ri që kishte bërë emër nëpër revista e gazeta shqipe. Vetëm pak më vonë, po të njëjtin vit, me ndihmën e miqve, shokëve të rinisë dhe ish nxënësve të mi, botova edhe librin me tregime “ Shiu për kërpudha “, i cili dështoi për shkak të naivitetit tim dhe injorancës së njerëzve të Revistës letrare “ Jeta e re “, me të cilët isha marr vesh për botimin. Edhe pse ishte i lektoruar, ai libër doli qesharak në kopërtina dhe pati me mijëra gabime prej më të ndryshmëve. Libri më i bukur imi ishte i dënuar për dështim. Nuk u zhgënjeva,por vazhdova të shkruaj dhe, në vitin 1996 botova tregimet më të guximshme në çdo aspekt, nën titullin “ Korbat mbi muranë “, në editimin e SHB “ Rilindja “. Edhe pse mendoja se do të pritej mirë, ky libër kaloi në heshtje, i injoruar më duket. Edhe më tutje nuk u zhgënjeva. Vazhdova me prozë dhe, në vitin 2000 SHB “ Rilindja “ më botoi romanin “ Shtjella e vetmisë “, i cili bëri jehonë dhe u shpall si libri më i bukur i shkruar në prozë dhe fitoi çmimin “ Hivzi Sulejmani “ të SHSHK.

Po të njëjtin vit botova te SHB “ Rozafa “ në Prishtinë, romanin tjetër “ Trëndafil në varrezë “ që u prit mirë nga lexuesit dhe kritika letrare. Gjatë kohës sa shkruaja romanet që i përmenda lart, në intermexo shkruaja poezi që të ruaja kontinuitetin e të shkruarit të prozave të gjata, kështu që në vitin 2002, në edicion të SHB “ Faik Konica “ botova vëllimin poetik “ Kaçurrelja që vraponte pas erës “.

Romani “ Njerëzit e vjeshtës ose: Dashuria e një të çmenduri “ u botua në edicionin e SHB “ Rozafa “, në Prishtinë, si roman i blerë apo i shpërblyer në konkursin e Ministrisë së Kulturës së Kosovës, në vitin 2004, ndërsa në vitin 2008 botova dy libra: “ Baladë shiu “ ( poezi ), finansuar nga Ministria e Kulturës së Kosovës dhe “ Magjia e shkrimit dhe përjetimi i leximit “, ( shkrime diskursive ), finansuar nga Kuvendi Komunal i Prishtinës. Të dy këta libra u edituan nga Shb “ Rozafa “ në Prishtinë.

*Në letrat shqipe lexuesi ju njeh si: poet, tregimtar, romansier dhe kritik letrar, shkruani për fëmijë dhe të rritur, na thuani cilit ligjerim poetik më shumë i jepni hapsirë?

I. Ibishi Unë e dua shumë poezinë. Kjo mund të shihet lehtë, kur të lexosh prozën time. Ajo është e mbushur me figurshmëri dhe muzikalitet poetik. Poezinë e shkruaj në çaste të veçanta intime, kur kam dhembje shpirti, kur ndihem i harruar, i vetmuar a i plakur. Për mua poezia shndërrohet, pastaj, në ves, në një lloj sëmundjeje e më pastaj në një ilaç, me të cilin shërohet po kjo sëmundje që shkakton pikëllimin.

Ndërsa prozën e dua se aty ke hapësirë të shtrihesh për shtatë palë qejfe. Ajo të ngjanë në një rrugë të gjatë me plot paqartësi, kënaqësi, me plot vetmi, me të panjohura… Është një histori, është një enigmë, është fantazi…Këtu duhet ta njohësh mirë këtë rrugë, kohën dhe të lexosh mirë shpirtin e bashkëudhëtarëve që vet i ke zgjedhur për këtë rrugëtim magjik.

Dhe, në fund të hamendjes sime, kaloj në anën e prozës. Ajo është e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja e botës sime të vogël të artit.

Poezia përpara dhe sot

*Na e tërhiqni një segment lidhur me poezinë përpara dhe sot.Si kanë qenë kriteret për botim të një libri përpara sepse kohëve të fundit jemi dëshmitarë të një “vlimi” të librave me kritere dhe pa kritere. Komenti i juaj?

I. Ibishi Vlerat dhe jovlerat kanë ekzistuar me formësimin e njeriut nëpër kohë. Gjithmonë ka patur poezi dhe jopoezi, ka patur mjeshtër dhe mediokër, por “ matja “ e vlerës dhe jovlerës është bërë pak më ndryshe. Kriteret e botimit të librit, në kohën kur “ Rilindja … “ ishte botuesi i vetëm institucional ishin krejt tjetërfare me këto të sotmet. Unë nuk kam pasë rastin të ballafaqohem me këtë proces, por sipas rrëfimeve të kolegëve shkrimtarë, redaktorë e drejtorë, të asaj kohe që kanë punuar në “ Rilindje “, botimi i librit është bërë me punë ekipore- zingjirore. Çdo gjë është bërë sipas një hierarkie, prej të madhit.

Sot çdo gjë bëhet ndryshe. Tregohet për raste, kur shkruesi nuk e njeh shkrimin e tij, pasi ai shkrim ka kaluar nëpër “ procesin e botimit “. Çdo gjë është komercializuar, prandaj ka pak libra të bukur e më pak botues korrektë.

Kritika letrare

*Po për kritikën letrare çfarë mendoni kemi kritikë të mirfilltë objektive dhe korrekte?

I. Ibishi Po, ka kritikë të mirëfilltë letrarë, por ata nuk merren me “ gjëra të vogla “.

E mos të flasim për libra të autorëve të rinj që nuk i njeh çarshia letrare, ose që nuk kanë para për të promovuar librat e tyre.

Është një mentalitet banal i përdhosjes pa argumente të vlerave: çdokush që është fillestar me libër nuk di të shkruajë! Mjafton të pëshpëritet nëpër koluare se filan libri i filan autorit dhe filan botuesit, nuk ka vlera të mirëfillta dhe, e pat…! Ndërsa përpara, prapë po u referohem njerëzve të dikurshëm të “ Rilindjes “, ishin recensentet dhe redaktorët që paguheshin për punën e tyre, ata që i vlerësonin dorëshkrimët. Dhe kur kryhej kjo pasonte shkrimi afirmativ, reklamues në gazetë për librin e ri të botuar. Sot çdoherë fjalë të mira për librin edhe më të keq. Një promovim jo i artit, po i emrit, një promovim i autorit. S’ka kritere, kur ke para!

*Ju përpos që merreni me shkrime bashkëpunoni edhe me revista të ndryshme që dalin në Kosovë, na thuani përpos shkrimeve e recensioneve çfarë tjeter shkruani në këto gazeta?

I. Ibishi Tashti nuk bashkëpunoj me asnjëren prej tyre. Ende kam besim se ata të “ Kohës ditore “ do të më botonin në faqet e “ Shtojcës … “ ndonjë tufë me poezi a ndonjë tregim të shkurtër. Nuk kam kohë, as elan.

*Ti kthehemi pak profesionit tuaj, jeni mësimdhënës i gjuhës i gjuhës dhe letërsisë shqipe, punoni mësimdhënës, na thuani sa është i dashur profesioni i mësuesit meqenëse në biografinë tuaj lexova se më 7 mars të vitit shkollor 2007/2008 jeni radhitur ndër mësimdhënësit më të mirë. Komenti i juaj?

I. Ibishi Profesioni, çfarëdo qoftë, është vetë jeta e njeriut. Me këtë profesion jam takuar pa shumë ambicie dhe shpresë se do të më sillte diçka prodhimtare, por me kohën çdo gjë u vu në rregull. Sot jam i lumtur që punoj me nxënës, edhe pse kjo punë nuk paguhet…Sidoqoftë, gjatë gjithë jetës kam punuar me vetëmohim dhe, kështu do të punoj derisa të kem shëndet të mirë.

Në vitin shkollor 2007/ 2008, me rastin e 7 Marsit- Ditës së Mësuesit, Ministria e Arsimit e Kosovës me propozimin e Drejtoratit për Arsim e Kulturë të Prishtinës, më radhiti në mesin e mësuesve më të mirë të vitit. Ka ende njerëz që çmojnë vlerat e nëpunësve të tyre! Të drejtën, kjo mirënjohje më gëzoi.

*Ti kthehemi edhe njëherë krijimtarisë suaj, në vitin 2008 botuat librin me kritika letrare “Magjia e shkrimit dhe përjetimi i leximit”, na thuani për impresionet tuaja lidhur me librat që i keni shqyrtuar branda kopertinave të këtij libri?

I. Ibishi Nuk e kam dashur kritikën letrare, por nevoja të bën mjeshtër, kanë thënë. Kur isha i ri pata lexuar diku se me kritikë letrare merreshin ata krijues që kishin dështuar në gjetjen e vetvetës në poezi a prozë dhe e dyta, mendoja si mund ta vlerësonte dikush shkrimin tim dhe t’ia qëllonte se qfarë kam dashur të them, kështu disi … nuk besoja… kjo më dukej si punë magjistari a e ndonjë parashikuesi të të ardhmes! Po nuk ishte kështu. Këtë e vërejta me kalimin e kohës.

Në kohën, kur Mehmet Kraja e redaktonte Shtojcën për kulturë, në “ Koha ditore “, unë dërgoja për çdo javë ndonjë tufë poezish, apo tregim të shkurtër, por ishte e pamundur të më botoheshin të gjitha këto shkrime. Një ditë Mehmeti më tha: Ibro, ti po lexon se po lexon, e këtyre botimeve ua bëj nga një paraqitje ne gazetë, sepse nuk ka mundësi të të botoj poezi a tregim për çdo javë, se nuk je vetëm ti shkrimtar!

Më pëlqeu ideja dhe, pranova këshillën e Mehmetit dhe, ia pash hajrin. Edhe merrja ngapak para, edhe prej këtyre shkrimeve që botoja në Shtojcë, bëra librin “ Magjia e shkrimit dhe përjetimi i leximit “. Aty kam shkrime për libra të njohur të shkrimtarëve të njohur, për libra të miqvë të mi, kam rilexime dhe të gjithë këta i kam matur me kutin tim dhe i kam dekoruar me pak poetikë. Jam munduar të jem korrekt, por arti i shkrimit është më shumë subjektiv, prandaj edhe vlerësimi mund të del subjektiv.

Sidoqoftë, unë jam i knaqur me punën time në këtë libër.

*Ju jeni ndër bashkëthemeluesit e Klubit Letrar “Nositi” të Dardanës, na thuani diçka për veprimtarinë e Klubit atëherë dhe sot?

I. Ibishi Eh, po më pyet për diçka, si ta zëmë, të krahasoj natën me ditën. Themelimi i “ Nositi- t “ ishte simbolikë. Atëherë, duhet të improvizonim se jemi gjallë, se dimë të bëjmë kulturë, se kemi krijues … Duhej ta “ ushqenim “ popullin edhe në këtë mënyrë. Ishim të zhveshur nga çdo rregull institucional. Qysh atëherë na kishin shpallur të vdekur, e ne duhej të thonim të kundërtën.

Pas lufte, “ Nositi “ u ngjall bashkë me aktivitete të ndryshme. Tashti, revista letrare “ Nositi “ krahasohet pa ngurim me simotrat e tij në Kosovë e më larg. Ka aty njerëz që dinë çfarë bëjnë. Ata, në kuadër të “ Nositi-t “ afirmuan shumë pena të kësaj ane dhe botuan libra të autorëve të po kësaj treve.

Prej këtu, përshëndes Nexhatin, Sinanin, Azeminen, bacën Daut e të tjerët që me përkushtim të pamohueshëm udhëheqin klubin, po edhe aktivitete të ndryshme kulturore në Dardanë.

*Na thuani diçka për planet e juaja në rrafshin krijues në të ardhmen?

I.Ibishi Unë kam pushuar së shkruari aktivisht. Mund të shkruaj në të rrallë ndonjë poezi,kur nuk kam nga t’ia mbaj. Kaherë e kam vërejtur se është e pamundur të tejkaloj shkrimin tim, të tejkaloj librat e mi të shkruar e pasi nuk mund të bëj diçka më interesante, më të bukur, më të lexueshme, nuk po e provoj më. Tashti nuk lexoj as gazetën. Kur kam kohë dhe nevojë lexoj ndonjë roman extra, shikoj në televizor ndonjë film dramë dhe shkëmbej dhe vlerësojmë shkrime të miqve në Fcb.

E kam lëshuar në Ler … hahahaaaaa!

Megjithatë, kam edhe ca punë pa bërë. Kam ende të pabotuar librin me tregime për fëmijë “ Hajni topi dhe peshqit “, sepse nuk po i del nafakë. Më patën premtuar ata të Drejtoratit për Arsim e Kulturë të Prishtinës, por deri më tashti asnjë lajm, asnjë fjalë…

Tjetër, librit tim më të mirë, “ Shiu për kërpudha “ që ma sakatuan, më duhet t’ia kthej dinjitetin. Më duhet ta përgadis sërish për botim duke i shtuar edhe ca tregime të reja. Po parasegjithash më duhet të gjej donatorin a donatorët.

Përshëndes të gjithë lexuesit e revistës “ Perspektiva “. Ndërsa për intervistuesin dhe stafin e revistës, një falënderim miqësor. Suksese!

NAZIRE JAHA KËNGËTARE E IMAZHIT TË MADH

NAZIRE JAHA KËNGËTARE E IMAZHIT TË MADH

Shkruan:Shaban Cakolli

Muzika është arti më i bukur i shpirtërores që i jep kuptim relaksimit të jetës.Megjithatë të kultivosh
këtë art duhesh të jesh vërtetë artist.Secili këngëtar tenton të veçohet nga tjetri përmes këngës,
stilit dhe strategjisë,por gjatë lëvrimit të këngës në shpirtin e art dëgjuesëve len mbresën shpirtërore
sipas natyrës së këngës që këndon,motivit të këngës dhe përjetimit shpirtëror kur këndon,stilit
që mbanë para artëdashësve,rrespektimit të skenës dhe adhuruesëve.Këngëtarët sahere ngjiten në skenë
luajnë një personazh,këtë dhunti e ka edhe këngëtarja jonë e mirënjohur Nazire Jaha,ajo me këngën e saj
të zgjedhur,me mjeshtrinë e saj në skenë ,ritmin e saj të fortë,ëmbëlsinë e vokalit të saj ka treguar se ka vlera të mirëfillta
si këngëtare.

Synimi i saj drejt kësaj rruge është dashuria shpirtërore në art,dhe puna e saj në këtë art do të i lën një emër
Kam hasur në skenat tona njerëz që i kanë brohoritur një këngëtarje edhe pse nuk kishte vlera të mirëfillta të këngës,por kishte
bukuri tërheqëse.Të jesh këngëtare e sukseshme nuk do të thotë të jesh vetëm e bukur,por të
japish cilësi në këngë,.të kesh bukuri shpirtërore,virtyte këto i shtojnë fisnikërinë një këngëtarje dhe artdashësve që e rrethojnë.
Bukuria e jashtme është një dhuratë nga vet krijuesi,por që Nazirja zoton gjitha këto,ka bukuri të jashtme,bukuri shpirtërore dhe cilësi
pune.Nazire Jaha ka kënduar nga fëmijëria,ajo e deshti shpirtërisht këngën,por një këngë të mirëfilltë shqipe,që me kujdes ruan
begatinë e kulturës sonë kombëtare,pa futur tekste e elemente të huaja në këngën tonë të pastër si loti,këndoi një muzikë plot
vlera,por edhe këngës,edhe skenës,edhe publikut iu qëndroj besnik dhe kjo e bënë aq më të fortë personalitetin e saj.Muzika jonë
shqipe sot kultivohet në shumë rryma dhe me shumë qëllime.Njerëz të quajtur këngëtar që ndoshta edhe kanë bërë emra të njohur,
fatkeqësisht nga humbja e peshës së institucionit tonë kulturor,mos mundësive të këtyre institucioneve për të kontrolluar ecurinë
e këtij arti,dalja në skenë e shumë këngëtarëve/ve,që për të jetuar nga kënga synojnë komercializmin,që blejnë emër me para,
që zhveshin begatitë e muzikës sonë kombëtare,që fusin elemente të huaja në këngët tona,duke kopjuar tekste e melodi
sllavo-turko-greko-rome,që me antivlerë pushtojnë zemrat e simpatizantëve të shpërlar nga vlerat,duke bërë kërcime
marramendëse para simpatizantëve,duke i joshur ata me lakuriqësinë e tyre ekstreme.Ndryshe nga këta që cekëm më lart,
Nazirja këngën e kultivon nga dashuria shpirtërore,pa qëllime komercialiste,me një rrespekt të fortë të skenës dhe artdashësve,
duke ruajtur me simpati veshëjen kombëtare,e gjitha këto cilësi asaj mund të i shkaktojnë humbëje materiale,por padyshim
pasuri shpirtërore dhe imazh tek adhuruesit e muzikës sonë të mirëfilltë shqipe.Nazire Jaha është e lindur në Stagovë,ka kryar
shkollën e mesme kimiko-teknologjike,nga mosha nëntë vjeçare në shpirtin e saj hyri dashuria për këngën.Sa e saherë ka pushtuar
Stagovën e saj të dashur zëri i saj i ëmbël dhe i njomë me këngët e saja për atdheun,shkollën dhe kombin.Dal ngadal ajo mori guxim
të fortë me plot bindje dhe shpirt dhe filloj të ngjitej skenave,me zërin e saj të ëmbël mikrofonik në shënime kombëtare,organizime shkollore,
koncerte, ku fitoj simpatizuesit e saj që e shpërblyen me urime,duartrokitje,mirënjohëje,etj.....Ajo ngadal por sigurtë hyri në valët e radiove dhe
televizioneve tona,dhe fitoj një imazh të madh tek artdashësit.Ajo tani u bë e kërkuar edhe për institucionet tona kulturore që vepronin atëhere,
u ftua nga këto institucione dhe u ngjit nëpër festivale si në festivalin burimor Gllogovci,tri herë radhazi në"Kosovarja këndon"; e shumë festivale
tjera.Nazirja në çdo skenë që këndoi u mirëprit nga artdashësit.Këto vitet e fundit si shumë të rinjë që shkaqe të ndryshme i nisën rrugëve të kurbetit,
një fat të hidhur e pati edhe Nazirja.Ajo tani jeton dhe vepron në mërgim dhe padyshim krijuesit e artit muzikor jashtë atdheut hasin në vështërsi
për kultivimin e këngës.Kështu deshti pushtuesi ynë!Ai përdorte gjenocidin mbi kulturën tonë,gjenocid ky që ishte i njejtë me ate të zhdukjes
fizike të shqiptarëve.Pushtuesi deshti të shuaj kulturën tonë kombëtare,po Nazirja për inat të tij asnjë herë nuk iu nda punës së saj për të pasuruar
kulturën tonë kombëtare,edhe pse në mërgim mundësitë e daljes së shpeshtë në skenë janë më të vogla,ajo nxori vlera nga shpirti i saj artistik,
u stërvit dhe sukseshëm i kultivoi ato.Secili nga këngëtarët ka kryevepra,por më me pasion e këndon ndonjë këngë herë edhe kur nuk është autor i saj,
Nazirja e ka në shpirt dhe me shumë pasion e këndon këngën"Dada do ta shes skutaqen",e cila ka pushtua shumë zemra të artdashësve tanë.
Nazire Jaha këtë muaj ka aktivitete të ngjeshura për të dalur para artdashësve me këngët e saja për vitin e ri.Ne e pritim me padurim shpalosëjen
e këtij sekreti dhe me ëndje do të përcjellim këngët e saja,njëherit i dëshirojmë edhe shumë suksese të më tejme.

U MANIFESTUA 28NËNTORI DITA E FLAMURIT KOMBËTAR NË SHTUTGART TË GJERMANISË

U manifestua 28 nëntori dita e Flamurit kombëtar në Shtutgard të Gjermanisë

Nga Asllan Dibrani

Po i afrohemi një shekulli ditës së shumë pritur , e lumtur dhe e paharruar për Vlorën heroike , mbas pesë shekujsh robërie , patrioti i mençur i kombit tonë , heroi i popullit Ismail Qemali Vlora, shpalli pavarësinë e Shqipërisë dhe ngriti të lirë dhe me krenari flamurin kuq e zi, që ngriti i madhi Skënderbe 5 shekuj ma herët me te njëjtin qëllim simbolin e lirisë për pavarësinë e Shqipërisë.

Grupi i valletareve nga Heidelberg

Si çdo vend që po përkujtohet kjo ditë madhështore e flamurit kombëtar ditës se Pavarësisë së Shqipërisë, në Shqipëri ,Kosovë ,Maqedoni e gjetiu,po asht po manifestohet edhe ne vendet perëndimore ku janë të përqendruar shqiptarët. Ashtu një e kremte kushtuar flamurit të kombit u mbajt edhe në Shtutgard të Gjermanisë e organizuar nga Unioni Mbarëkombëtar Shqiptar,

Can tahiri udheheqes i programit dhe bashkpuntor i T.V.Sh në PTiranë

dhe dhe R:T:K në Prishtinë i shoqeruar me moderatoren Afërdita Shkrelin

Qendra Kulturore Shqiptare nga Shtutgardi , Besëlidhja Kombëtare Demokratike Shqiptare në mbështetje të Qëndresë Islame nga Shtutgardi, ku pikërisht ne ora 14 të ditës se diel të datës 28 nëntor 2010 filloj tubimi,në një sallë të stolisur me flamurin e krenarisë se kombit dhe piktura artistike kushtuar kësaj feste. Fillimisht hapjen e këtij tubimi e beri veprimtari Fahredin Tafallari i cili i falënderoj të pranishmit dhe u përqendrua ne ngritjen e flamurit ne Vlorën heroike te vitit 1912 i përshëndeti të pranishmit dhe u përqendrua ma tepër për vlerat e flamurit dhe manifestimin e tij ne mërgatën shqiptare. . Ma tutje moderatorët Can Tahiri dhe Aferdita Shkreli ftuan të pranishmit për një minutë heshtje për te rënët e dëshmoreve për liri! Ne sallë ishte i pranishëm edhe biznesmeni shqiptar Behxhet Pacolli dhe aktualisht Kryetar i AKR-së i cili pos një biznesmeni të suksesshëm u tregua një politikan i cili ndikoj në shume shtete qe ta njohin pavarësinë e Kosovës ku në zgjedhjet e ardhshme pretendon qe te jetë kryetar i Kosovës. Zoti Behxhet Pacolli ishte i shoqëruar nga zonja Mimoza Kusari Lila një figurë shume aktuale politike në Kosovë,qe të dy u nderuan nga organizatorët.

Behxhet Pacolli një biznesmen i kalibrit botëror në diskutim pran publikut Shqiptar ne Shtutgard

Zoti Pacolli me rastin e marrjes së fjalës u shpreh ,të dashur bashkatdhetar ,edhe unë jam një pjesë e trupit të juaj me qe isha dhe jam me shpirt në zemrën e mërgimtareve se mbi 30 vjet isha jashtë atdheut dhe e i dijë mire sakrificat e mërgatës , qe gjithë here ishte promotor i çështjes kombëtare,ai përshkroi gjendjen politike të Kosovës por u përqendrua edhe ne zgjedhjet e ardhshme ku e ftoj publikun qe te votojnë për ata qe ju merr mendja se do te jetë progresiv ne te ardhmen, Kosovës i duheni ju ,i duhemi ne ajo ka nevojë ta ndihmojmë ne integrimin e saj ne një vend te zhvilluar përfundoj nder te tjera zoti Behxhet Pacolli u përcjell me duartrokitje frenetike të shpeshta nga publiku...Edhe zonja Mimoza Kusari Lila

Zonja Mimoza Kusari Lila ne diskutim pran

publikut Shqiptar ne Shtutgard

u përshëndeti të pranishmit duke u përqendruar në ditën e madhe të flamurit por edhe gjendjen politike

.Zëvendës konsulli i Shtutgardit zoti Ymer Lladrovci gjithashtu

ishte i prezent i përshëndeti te pranishmit dhe u përqendrua ne ditën e flamurit dhe e ndiej veten të privilegjuar që pikërisht edhe që jam pran jush në këtë datë të madhe pos ditës se flamurit edhe ditëlindjes së të madhit Adem Jasharit etj. Edhe patrioti dhe veprimtari i madh Emil Kastrioni -Emin Fazlia nje veteran i palodhur,përshëndeti te pranishmit ku la mbresa tek publiku pati edhe te tjerë diskutues.

Për ta nderuar flamurin dhe këtë ditë të shenjte të 28 nentorit ditës së Flamurit u hap edhe një Ekspozitë artistike nga tre piktor shqiptar Dan Gashi Asllan Dibrani dhe Sabahate Byci pikturat ishin me karakter kombëtare dhe një frymë atdhetarie.

Pamje e një pjese të Ekspozites nga tre piktorët Dan Gashi
Asllan Dibrani dhe Sabahate Byci
Manifesti u përcoll edhe nga këngëtarja Lumnie Grajqevci,

Lumnie Graiçevci kengetare
këngëtari Arsim Grajqevci me sint Dini dhe nga grupi i valleve nga shoqata Iliria nga Halderbergu.Me recitime   kushtuar këtij takimi u publikuan edhe dolën edhe nxënësja Blerta Pantina ,Egzon Mustafa

Albion Gashi pran publikut me recitim
dhe Albion Gashi nga Schwinfurti qe kishte ardhur 200 km larg nga Shtutgardi

Një pamje nga Behxhet Pacolli.;Mimoza Kusari-Lila, Emin Fazlia
Ymer Lladrovci etj.

Pamje ne salle gjatë manifestimit duke vallëzuar

         Pamje ne salle gjatë manifestimit

Pamje e një grup qytetaresh ne sallë gjatë manifestimit

Kjo ditë 28 nëntori të sivjetshëm na gjeti ne shqiptarëve ma të lirë, ma të gëzuar e ma të bashkuar se kurrë prandaj ti nderojmë të gjithë ata që me përkushtim punuan, për ta gëzuar neve këtë ditë aq te shtrenjte për shqiptarët. Qytetar, vëllezër e motra,të nderuar mërgimtar ku do që ndodheni ju urojmë festën e flamurit tone kombëtar. Urojmë që kjo ditë madhështore të jetë një dite e shenjtë për të gjitha forcat politike të kombit tonë, për një udhëheqje ma progresive për interesin e kombit tonë,të jetë një ditë e kurorëzimit për një qëllimi dhe një mendje me një vizion dhe ide ,me një strategji dhe synim, me një vullnet dhe harmoni , te të gjitha forcave intelektuale të krijuesve,artistëve,biznesmenëve dhe të gjithë spektrit ne elitën e kombit të bashkohen   rreth flamurit, të jetë mesazhi ma i mire i kësaj dite të veçanet jubilare , kjo festë le te jetë një kushtrim që të na bashkoj ma tepër se gjithherë shqiptaret në Shqipëri , Kosovë , dhe në trojet tona   nën Serbi Maqedoni Greqi dhe Mal te Zi .Vëllezër   dhe bashkatdhetar në mërgim me një theks te veçantë ju uroj ketë vit   kudo që gjinden nëpër botë për neve jashtë atdheut jemi edhe ma te nevojshëm që ta shijojmë ngrohtësinë e ngjyrës   se këtij flamuri të kombit që duhet ta ndiejmë krenar,vetën tonë pran fëmijëve tanë dhe brezit që po e rrisim në dhe te huaj që përmes jush të nxitën,të mësohen   dhe te joshen për atdhedashuri   ndaj kombit të vet. Sot pikërisht në ketë ditë ë shtrenjtë festohet edhe anembanë botes shqiptare ne diasporë ku menjëherë pas shpalljes se Shqipërisë shtet ne vete   u festua që nga mërgimtaret tanë të hershem që nga Fan Noli i madh i kulturës shqiptare,Faik Konica i shkrimeve dhe te gjithë patriotët e ma vonshëm deri të vëllezërit Gërvalla ,Kadri Zeka Enver Hadri etj që me ketë flamur manifestuan protestuan dhe kryen obligimin dhe amanetin e vet deri ne vdekje për një gjuhë ,një komb dhe për një flamur ,prandaj shëmbëlltyra e tyre le të na shërbej si obligim edhe neve që këtij amaneti të tyre mos t'i shmangemi deri në realizimin e ëndrrave të tyre por edhe tonave .

Ngritja e flamurit kombëtar në Vlorë - 28 Nëntor .1912, ishte një akt historik, që siç tregoj dhe dëshmoj historia do t'ua ngrehu lart krenarinë shqiptarëve, dinjitetin dhe gëzimin. Mbasi ky ishte flamur i luftëtareve heroik, të vuajtjeve dhe gjakut të derdhur,për një Shqipëri, te lire, sovrane e te pavarur.

Gëzuar ,për shume mote 28 Nëntori 1912, Dita Flamurit - Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë.

Foto-reportazh nga Asllan Dibrani 2010 Shtutgard

13 прилога — Преузми све прилоге Прикажи све слике